Zanim odpowiem na to pytanie wyjaśnijmy sobie jedno – psy reaktywne nie muszą być psami agresywnymi, a psy agresywne nie muszą być reaktywne.
Jeśli chcesz wiedzieć, czy pozwalanie reaktywnym psom na zabawę z innymi psami to dobry pomysł, koniecznie przeczytaj ten wpis do końca.
Czym jest reaktywność?
Reaktywność emocjonalna – tendencja do intensywnego reagowania na bodźce wywołujące emocje, wyrażająca się w dużej wrażliwości i niskiej odporności emocjonalnej.
J. Strelau: Psychologia
Wysoka reaktywność oznacza tendencję do intensywnych reakcji na bodźce wywołujące emocje. Psy o wysokiej reaktywności są wyraźnie wrażliwe i mało odporne na wpływ bodźców, już ich niewielka dawka wywołuje reakcje psa.
„Proszę unikać psów”
Wielu behawiorystów odradza takim psom kontakty z innymi psami, ponieważ to one najczęściej wywołują silne pobudzenie. Główne zalecenia po konsultacji behawioralnej to omijanie psów po łuku, odchodzenie, ćwiczenia rezygnacji EWENTUALNIE spacer równoległy na bardzo dużej odległości z starszym spokojnym psem.
Czy jako behawiorystka i opiekunka młodego, reaktywnego samca się z zgadzam z takimi zaleceniami? Tak i nie.
Żeby wiedzieć jak pomóc psu, aby nie frustrował się na widok innych czworonogów, reagował mniejszą pobudliwością powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego on się tak zachowuje?
W jakich przypadkach psiej reaktywności unikałabym pozwalania na psie zabawy?
W zależności od źródła reaktywności Twojego psa pozwalanie na psie zabawy mogą przynosić dobre albo złe rezultaty. W jakim przypadku zgodziłabym się z wyżej opisanym zaleceniem behawiorysty?
Od małego pozwalaliśmy szczeniaczkowi na kontakty z praktycznie z każdym psem mijanym na ulicy, szukaliśmy kompanów do spacerów na psich wybiegach, zgadzaliśmy się na przypadkowe kontakty lub sami je inicjowaliśmy.
Jeśli to opis Twojej sytuacji Twój pies mógł przyjąć dwie strategie:
-
- Nauczyliście mnie, że z każdym psem można, wręcz należy się przywitać. Lubię inne psy i nie rozumiem, dlaczego nagle mam nie podchodzić do tamtego psa na drugim końcu ulicy. Gdy podchodzę do psiego kolegi następuje bardzo intensywny pierwszy kontakt, ponieważ nie mogę sobie poradzić z dużym pobudzeniem. Często przytłaczam swoją obecnością inne psy, które się na mnie denerwują.
-
- O nie, znowu musze podchodzić do tych wszystkich psów. Jeśli zacznę na nich skakać, gonić to może odejdą ode mnie. Teraz sam widok innego psa mnie stresuje, więc aktywnie dążę do kontaktu, który ma na celu odgonienie ode mnie innych psów, bo moja opiekunka nigdy nie robiła tego za mnie.
Jeśli postępowałaś tak jak w tym przypadku to zgodziłabym się z wyżej wymienionymi zaleceniami. Na tym etapie lepiej unikać psów, ćwiczyć rezygnację, budować motywację u przewodnika. Kontakty socjalne na ten moment najlepiej żeby odbywały się w formie spacerów równoległych tak, aby zarówno frustracyjny witacz zrozumiał, że nie musi tego robić, jak i pies przytłoczony w przeszłości zbyt dużą ilością bliskich kontaktów mógł poczuć się swobodniej.
W jakich przypadkach psiej reaktywności pozwalanie na kontakty może pomóc?
„Od małego baliśmy się wychodzić na dwór z obawy przed chorobami i zabawami, unikaliśmy kontaktów z psami, bo chcieliśmy chronić swojego szczeniaczka „.
Jeśli to opis Twojej sytuacji Twój pies mógł przyjąć dwie strategie:
-
- Brakuje mi kolegów, chciałbym z nimi coś porobić! Jestem sfrustrowany, mam w nosie Twoje smaczki czy zabawki, chcę do kolegów!
-
- Nie miałem kontaktu z innymi psami, nie mam kompetencji społecznych, odganiam psy, bo nie wiem jak się zachować. Boję się.
Są psy, które wykazują dużą nadpobudliwość przez zbyt małą lub nieodpowiednią jakość kontaktów socjalnych. Przez choroby, nasze obawy, strach przed innymi psami lub po prostu braku kompanów nasz pies ma niespełnione potrzeby socjalne, które można zaspokoić przez kontakt z innymi psami.
Psy tak jak ludzie mają mniejsze lub większe potrzebę kontaktów socjalnych. Np. moja Kawa może się z kimś obwąchać 2 razy i nie potrzebuje mieć już więcej interakcji z tym osobnikiem przez cały spacer, a Pixar łaknie kontaktu z rówieśnikami (w szczególności dotyczy to młodych psów).
To jak postępować?
Czy powinnam chodzić z Pixarem wyłącznie na smyczy, stale odwoływać od psów i nie dopuszczać do żadnych kontaktów, aby spokojniej reagował na inne psy? U niego to się nie sprawdzi, a wywoła dodatkową frustrację. Bo to trochę tak jakbyś stale była na ostrej diecie i nie mogła nigdy zjeść czegoś słodkiego. Jak już po tym poście dorwiesz się do czekolady to pochłoniesz całą na raz, albo i dwie (co nie jest zdrowe ani dla Twojego ciała ani ducha). O wiele lepiej jest zdrowo odżywiać się, na co dzień i zjeść raz na jakiś czas cukierka czy kosteczkę czekolady. Podobnie jest z kontaktami psów.
Czyli co, mam z nim podchodzić na ulicy do innych psów i pozwalać na wąchanie? Absolutnie nie. Wąski chodnik w mieście to nie miejsce na prawidłowe kontakty socjalne. Nie pozwalam swojemu psu na zawieranie takich znajomości, bo w 99, 99% skończyłoby się to u niego niepotrzebnym pobudzeniem, którego nie byłby w stanie rozładować, a widok innego psa kojarzył by wyłącznie z takimi sytuacjami. Czy robię coś poza spacerami równoległymi?
Jak powinna wyglądać zabawa psa, który jest reaktywny?
Umawiam się z innymi fajnymi psami na wspólny spacer na łące, przez pierwsze 10 minut pobudzenie jest duże. Występuje szczekanie, ciągnięcie na smyczy, próby zaczepek. Czy powinnam wtedy spuścić psa? NIE. Dopiero, gdy młodziaki, trochę się uspokoją puszczamy ich w bezpiecznym miejscu (psy mają zrobione przywołanie, jeśli nie to długie linki).
To teraz godzinna gonitwa by się wybiegały? Nie. Owszem są momenty intensywnego biegania, ale zawsze zwracam uwagę na to czy psy: wymieniają się rolami w zabawie, robią przerwy, nie napastują jednego psa, mają czas na wąchanie czy załatwianie potrzeb fizjologicznych. Jeśli te warunki nie są spełnione to wchodzę między psy, rozdzielam je na chwilę. Gdyby to nie pomagało, zapinam na smycz. Po kilku minutach daję kolejną szansę na fajną zabawę. Pies prawidłowych kontaktów musi się nauczyć, izolując go od psów jak i pozwalając mu na każde zachowanie nie pomożesz swojemu psu.
W tę niedziele po raz pierwszy na spacerze dołączyła nowa koleżanka – Pepa. Pierwszy raz była na spacerze z młodymi psami, które chcą się bawić i była tym onieśmielona. Często przychodziła do człowieka szukając wsparcia. I je otrzymywała. W jaki sposób? Dotyk, mówienie do psa, zabieranie od niej zbyt namolnych psów. Często potrzebowała przyjść tylko na sekundę, otrzeć się o człowieka, nabrać pewności i leciała dalej do grupy. W ten sposób nabierała kompetencji społecznych, uczyła się psiej komunikacji jednocześnie budowała więź ze swoim opiekunem. Już w połowie spaceru wszystkie psy wąchały wspólnie trawkę, szarpały się jednym patykiem a nawet grzecznie czekały na wydawanie chrupeczków.
Podsumowanie
Uważam, że reaktywny pies może bawić się z innymi psami. W głównej mierze to od Ciebie zależy czy kontakty z innymi psami będą dla Twojego psa przyjemnością czy stresem. Od Ciebie zależy wybór odpowiedniego miejsca, kompanów, to, jakie zachowania są dopuszczalne a jakie przerywasz.
